Of je hond zijn hele leven in goede gezondheid verkeert of toch af en toe geplaagd wordt door ziekte, is soms een kwestie van geluk of van ras. Sommige honden zijn nu eenmaal vatbaarder voor bepaalde kwaaltjes dan andere (denk aan de ademhalingsproblemen die jammer genoeg typisch zijn voor de mopshond). Maar als baasje kun je natuurlijk ook heel wat doen. Daarbij is de eerste vereiste: een gezonde hond herkennen. Pas dan kun je snel ingrijpen als je hond iets onder de leden heeft.
Er zijn veel soorten vachten te onderscheiden, soms zelfs bij honden van één ras, zoals de teckel. Het is dus niet vanzelfsprekend om een gezonde vacht te herkennen. Informeer je daarom over hoe de vacht van jouw hond eruit hoort te zien: glanzend of ruw, met platliggende of net rechtopstaande haren, … Zodra je dat weet, kun je de tekenen herkennen die wijzen op een slechte gezondheid bij je viervoeter, zoals korstjes, wondjes, veel schilfers, overmatig haarverlies, kleurverlies of rode huidverkleuringen.
Bij een gezonde hond zie je geen gele of groene afscheiding in de ogen, en tranen de ogen ook niet overvloedig. Wat je wil zien bij je viervoeter, zijn schone en heldere kijkers en oogwit dat effectief mooi wit is, en niet rood. Check bovendien de oren van je hond regelmatig. De binnenkant moet schoon zijn (let extra op bij rassen met hangoren, want die produceren veel oorsmeer) en er mogen uiteraard geen mijten aanwezig zijn. Hoe je weet dat er iets mis is? Je hond houdt zijn kop scheef, schudt regelmatig met zijn kop of krabt veel. Ga in die gevallen meteen met hem naar de dierenarts.
Als je hond in goeie gezondheid verkeert, heeft hij een schoon en stevig gebit, geen onfrisse adem, geen rood tandvlees en geen verkleurde tanden. Hou daarnaast zijn eetlust in de gaten. Honden hebben elk hun manier van eten – van schrokken tot rustiger smikkelen – dus het is zaak om veranderingen in het normale gedrag van jouw hond op te merken.
Meet de temperatuur van je hond als er geen vuiltje aan de lucht is. Dan weet je wat zijn normale temperatuur is, en kun je afwijkingen beter detecteren. Als je naar de dierenarts belt met klachten, krijg je vaak meteen de vraag of je hond koorts heeft, en zo kun je hem of haar meteen een nauwkeurig antwoord geven.
Ten slotte moet de ontlasting van je hond stevig zijn. Te dunne ontlasting, ontlasting die een rare kleur heeft of bloed bevat, of een hond die veel moeite moet doen om ontlasting te produceren: het zijn allemaal signalen die erop kunnen wijzen dat je viervoeter ergens tegen vecht. Vaak gaan diarree en braken hand in hand. Als je hond braakt nadat hij heeft zitten schrokken, een fysieke inspanning heeft gedaan of gras heeft gegeten, hoef je de oorzaak niet ver te zoeken. Verontrustender is het als je hond een aantal keer na elkaar moet braken, of als hij water of gal braakt. Ga in die gevallen zeker naar de dierenarts voor advies.
